-Laat je meevoeren in de vijfde dimensie en maak verbinding met je ziel-
GALERIJ
KUNST MET BEZIELING - HELENDE KUNST
MIJN INTENTIE
Door middel van creativiteit maak ik verbinding met mijn ziel; creëer ik een poort naar andere dimensies waardoor het misschien nog verborgene in mijn bewustzijn komt en vorm krijgt in de fysieke wereld. Zowel het creëren als de creatie zelf werken helend en transformerend. Mijn bewustzijn groeit en ik heb een beetje meer van mezelf in de wereld gebracht.
Ik wil mensen raken met mijn kunst; meevoeren naar binnen. Een brug slaan tussen buiten- en binnenwereld. Iets teweegbrengen of losmaken. Een inspiratie zijn tot zelfrealisatie en bewustzijnsverruiming. Als mijn (kunst)werk hierbij van diepere betekenis kan zijn is mijn missie geslaagd.
Bij interesse of vragen contacteer mij.
Warme groet!
Ludovic
DE VIJFDE DIMENSIE
Wat zijn dimensies nu eigenlijk? Alles is licht (energie) en informatie (patronen) en is voortdurend in beweging; vibreert op bepaalde frequenties. Dimensies zijn de niveaus of frequenties waarop het bewustzijn vibreert. Dimensies zijn dus geen plaatsen waar we naartoe gaan maar frequenties van trilling waar we ons op afstemmen.
Als mens bevinden we ons vooral in de derde dimensie. Dit is het niveau van het dagelijkse leven. We zijn ons bewust van wie we zijn in relatie tot onze omgeving en uiterlijke realiteit.
De vierde dimensie is het niveau van sterke emoties en gedachten en creativiteit. Het situeert zich voorbij tijd en ruimte maar is nog steeds sterk onderhevig aan dualiteit. We hebben de keuze om te resoneren met negatieve of positieve vibraties. Negatieve vibraties als angst, frustratie of verdriet en positieve als acceptatie en dankbaarheid. De keuze van trilling waar we ons op afstemmen bepaalt een terugkeer naar de derde dimensie of een toegang tot de vijfde dimensie. De vierde dimensie werkt dus als een soort van interdimensionale katalysator. Dualiteit brengt je op een hogere of lagere trillingsfrequentie.
Er is een universele verschuiving van energieën gaande. Levensvibraties verhogen. De mens wordt uitgenodigd om het leven en al wat is op een andere manier te gaan ervaren. Wij zijn allemaal 'co- creators' van onze realiteit. Onbewust worden collectief gebeurtenissen gecreëerd in onze ideëenwereld die de mens de mogelijkheid biedt om te transformeren, om het anders aan te pakken, want we voelen diep vanbinnen dat het zo niet verder kan. Velen gaan gebukt onder hoge (maatschappelijke) verwachtingen en lopen zichzelf voorbij met allerhande ziektes als gevolg. Mensen zijn hun voeling met de natuur -met 'hun' natuur- kwijt; datgene wat we in essentie zijn: 'liefde'. Een sprong naar een hoger bewustzijnsniveau dringt zich op om de verbinding met ons ware zelf te herstellen.
Het leven is niet alleen maar de realiteit die we met onze aardse zintuigen kunnen waarnemen. In elk van ons schuilt een magisch wezen die de wetten van de natuur en de kosmos beheerst. Een scheppende kracht die alles kan manifesteren wat zijn hart hem ingeeft. Wij hebben de keuze om terug te keren naar onze natuur en vanuit liefde onze realiteit vorm te geven. Om het leven ook met onze 'innerlijke' zintuigen te ervaren en deelgenoot te worden van al zijn wonderen.
Wij kunnen onze vibraties verhogen en de vijfde dimensie binnengaan.
In de vijfde dimensie maak je bewust connectie met je ziels- of hartenergie. Je begeeft je op een trillingsniveau voorbij tijd en ruimte. Je komt dichter bij de bron van alle leven en bent je bewust van je goddelijke potentieel.
Kunst is voor mij een reflectie van die connectie. Zowel het creëren als de creatie zelf trekken me weg uit de derde dimensie en openen doorheen de vierde de deur naar de vijfde dimensie. Ik verlies mijn besef van tijd en ruimte en alles gebeurt doorheen me, alsof ik één ben met het universum. Er ontstaat dan een bezield werk dat enkel met behulp van de logische geest nooit zou kunnen ontstaan.
Een kunstwerk kan je raken tot in het diepste van je ziel. Het kan herinneringen oproepen of iets losweken binnenin. Het kan je helpen om te gaan met heftige emoties en aardse dualiteit en zelfs heling brengen. Het kan een toegangspoort zijn tot de vijfde dimensie.
OVER MIJ
Er was eens een klein jongetje van een jaar of twee, zo puur en onschuldig, zich van geen kwaad bewust.
De zon scheen en verwarmde het jongetje. Alles was mooi en voelde goed. Er was enkel liefde. Het leven was een droom.
Het kleine jongetje sliep en was graag nog wat blijven slapen, want toen het wakker werd was alles anders.
De zon was verdwenen en maakte plaats voor de maan. Het was donker en koud. Het kleine jongetje was in één klap geen klein jongetje meer.
Het werd de zon die was verdwenen.
Er was eens een zonnetje. Het verwarmde de wereld. Het was zo warm dat de mensen er niet dicht bij konden komen. Het straalde onuitputtelijk. Het zonnetje voelde zich echter niet op z'n plaats onder de mensen.
Een zonnetje hoort immers aan de hemel. Het voelde zich alleen en onbegrepen. Het was koud en donker binnenin het zonnetje. Niemand kon de kern van het zonnetje bereiken.
Het zonnetje voelde zelf geen warmte. Het kon zichzelf ook niet verwarmen.
Steeds meer mensen kregen het koud en verwachtten warmte van het zonnetje waardoor het stilaan uitgeput raakte. De leegte binnenin het zonnetje werd steeds groter; de kern steeds kouder. Het zonnetje verloor zijn warmte wat er voor zorgde dat de mensen dichterbij konden komen. Niet om het zonnetje te verwarmen maar om het te ontdoen van zijn laatste stralen.
Het zonnetje was verdwenen en er volgde een koude donkere nacht.
De maan nam het over.
Er was eens een maan. Hij weerkaatste de stralen van de zon wanneer deze uit het zicht was verdwenen.
De warmte kon niet tot hem binnendringen. De maan wierp zijn schemerende licht op een koude donkere wereld en maakte het verborgene bij zichzelf en de mensen zichtbaar.
De maan was hard en bevroren. Hij hield de mensen op een afstand. Niets of niemand kon hem raken.
Wat hij vanbinnen voelde was pijn en verdriet.
Op bewolkte dagen wanneer er geen licht was verdween hij helemaal in de duisternis.
Er was eens niemand. Hij had maar weinig menselijke warmte gevoeld in zijn leven. Hij heeft een bijzondere band met de zon maar schuwt de maan. Hij voelde zich geen mens. Hij was anders.
Niemand had de grootste moeite om zichzelf te belichamen. Hij voelde zich alleen en onbegrepen en vond maar moeilijk zijn plaats onder de mensen. Hij had zich afgesloten voor de liefde, voor de ander en voor zichzelf, omdat hij dacht dat hij dat verdiende.
Hij probeerde wanhopig om iemand te worden.
Er is iemand...
Ludovic Gheysens, °1981.
Toen ik 2 jaar oud was verloor ik mijn moeder wat een grote impact had op ons leven en mijn persoonlijke ontwikkeling.
Ik was altijd erg zoekend naar wie ik werkelijk ben en wat de bedoeling is van mijn bestaan. Hoewel ik een creatieve ziel ben had ik grote moeite om mezelf en mijn wereld vorm te geven.
Ik ging verschillende richtingen uit en probeerde telkens het beste van mezelf te geven maar vond nooit echt voldoening in wat ik deed. Naarmate ik ouder werd en het leven steeds complexer, werd het almaar zwaarder om mezelf staande te houden tot dit uiteindelijk niet meer lukte en ik eraan onderdoor ging.
Er volgde een donkere periode van innerlijk gevecht maar ook diepe bezinning. Creativiteit werd hét middel voor mij om me te uiten en connectie te maken met diepere delen van mezelf.
Mijn bewustzijn groeide en ik vond opnieuw de kracht om door te gaan en iets te maken van het leven.
Ik ben op vandaag nog steeds zoekend naar wie ik werkelijk ben en hoe ik me wil tonen aan de wereld. Ik ontdek voortdurend aspecten van mezelf waar ik me voorheen niet bewust van was. Het leven is immers een blijvende zoektocht; een proces van transformatie. De reis van je ziel kent geen bestemming.
Wat ik wel gevonden heb is richting. Iets wat me voldoening geeft; namelijk het creëren van kunst.